Şimdi seni daha iyi anlıyorum anne… ne hissettiğini ne
yaşadığını… biraz da olsa seninle aynı duyguları yaşamayınca anlayamıyormuş
insan… dündü hayatımın en mutlu günlerine son verilen gün… dündü her şeyi
mutluluk sanırken aslında hayatımın en mutluluk verici olayının son bulduğu
gün… boğazım düğüm düğüm…
Biliyorum her şey bizim için anne… doğum-ölüm... ama zaman
zaman anlatamıyorum kendime, duygularıma, insanlığıma yeniliyorum. Şimdi
diyorum şimdi benimle olacaktı, daha bir hissediyor olcaktım onu, belki gelecek
yıl bu zamanlar kocaman olacaktı, melek gibi yüzüyle sımsıcak bakışıyla, mis
gibi kokusuyla o da bana sarılacaktı…ne yazık…
İçimdeki boşluğu anlatamam sana anne… ne yaşadığım acı acıymış,
ne çaresizlik sandığım çaresizlikmiş… hepsi koca bir hiçmiş…
Unutuyorsun kimi zaman ama geçmiyor açtığı yara anne… gözümün
kenarında akacak bir damla her an pusuda… bir an geriyi düşünecek olsam çenem
nöbette… bir olduğumuz, tek can olduğumuz an o kadar kısa bir zamandı ki anne,
hayatımda yaşadığım, tattığım en büyük mutluluktu… tarif et desen edemem, anlat
desen anlatamam… daha önce hiç yaşamadım böyle bir mutluluğu anne…
Bugün seninleydim anne… ilk defa içim buruk öpüyorum elini, ilk
defa içimde bir sızı var… her zamankinden daha sıkı sarıldım sana annem, her
zamankinden daha sıkı… eskiden sana her sarılışımda ağlamazdım… şimdi sana her
sarılışımda ağlıyorum anne, tutamıyorum kendimi. ayrılmak istemiyorum
boynundan, sıyrılmak istemiyorum kucağından… beni anlıyorsun dimi anne?
Neyse ki yanımdasın… neyse ki sarılabiliyorum sana… Bir zaman
sonra sıkıcı geliyorsun insanlara, içini döktüğün zaman… “sonuçta hayat devam
ediyor artık geriye dönme” diyorlar. Doğru söylüyorlar aslında. Ama bu yaptığın
bir hata değil ki pişmanlık duyacağın… o yüzden geriye dönmek değil benimkisi…
bir taraftan hayata tutunurken diğer yandan onu yaşamak… benim için hayat hep
onunla birlikte akacak… yanımda olmayacak belki ama her anımda, yüreğimde,
gözyaşımda, sevincimde, hüznümde benimle olacak… hayat denen bu iklimde
büyütemedim onu ama yüreğimde, düşlerimde büyüyecek…
Bak yine önüne geçtim anne… anneler günün için buradaydım ama
yine önüne geçtim. Zaten hep öyle olmuyor mu? Her zaman kendinden önce bizi
düşünmüyor musun anne… bak yine yaptım yaramazlığımı… affet beni anne…
Anneler günün kutlu olsun annemmm… kederimde, derdimde,
neş’emde benle olan hazinem… yüreğinin bizim için attığı her saniye için
teşekkür ederim… SENİ ÇOK SEVİYORUM…SENİ ÇOK SEVİYORUM…
Her şey güzel olacak…
2 yorum:
çok güzel yazmışsınız bir off çektim beni nerelere götürdünüz...
özlem ve umut biz insanlar için... özlenilenler unutulmazken hep umut etmeye devam ederiz... çok teşekkür ederim.
Yorum Gönder